We blijven nog even in Oostenrijk

Nadat we bij t pretpark klaar zijn rijden we naar onze camping, ongeveer 30 km onder Wenen. 

Het is een simpele boerencamping waarbij de meisjes zich vermaken met onder andere hun eigen zwembadje.

Zondag 11 juli rijden we weer vroeg van de camping af en parkeren de camper na een half uur rijden op een P+R en nemen vanuit daar de metro naar het stadscentrum, dit duurt slechts 15 minuten.

We wandelen langs wat highlights van Wenen en strijken neer in een parkje met speeltuin voor de nodige beweging en fruit voor de meisjes. 

We moeten in Oostenrijk natuurlijk wel een Wienerschnitzel hebben gegeten, en dus strijken we neer op een terrasje voor de lunch. Yara is ondertussen in de kinderwagen in slaap gevallen en maken we wakker als het eten op tafel staat. Met z'n vieren smikkelen we van de enorme schnitzel en spareribs. Volgens de meisjes zijn de stukjes schnitzel die we voor hen snijden overigens gewoon kipnuggets.

Rond een uur of 2 stappen we weer in de metro terug naar de parkeerplaats, waar we de camper gelukkig in goede staat weer terug aantreffen. Dat is tegenwoordig, na de inbraak, toch altijd even een vraagteken.

We rijden in een half uurtje naar een nieuwe camping ten noorden van Wenen, gelegen aan de Donau.

Aan het einde van de middag spelen we daar nog even in de speeltuin. De meisjes eten weer eens een zelfgemaakt yoghurtijsje en Esther doet een handwasje.

Na het avondeten gaat Joris even een stukje wielrennen en maakt nog wat foto's van de Donau.

Maandagochtend hebben we boodschappen nodig. We hadden al een supermarkt in de buurt gespot, maar daar kunnen we niet makkelijk parkeren met de camper. Terwijl de meiden het ontbijt opruimen fietst Joris alvast een keer een en weer voor een nieuwe drinkvoorraad: flessen water, cola, sap etc.

Vervolgens stappen we met z'n allen op de fiets voor een tochtje langs de Donau (12,5 km).

Op de terugweg fietsen we nogmaals langs de supermarkt voor de andere boodschappen. Joris fungeert vervolgens als pakezel met Julia, een volle rugzak, een volle fietstas en spullen op de bagagedrager. Gelukkig is de camping vlakbij.

Rond half 12 rijden we de camping af. Waar we eerder het plan hadden om via Tsjechië terug te rijden, hebben we inmiddels besloten toch richting het westen te gaan. Dus een stuk Oostenrijk nog, en dan via Duitsland, Zwitserland of Noord-Frankrijk terug naar huis. We zien wel, voor nu in elk geval op naar het westen! 

We hadden een leuke camperplaats gevonden die ook toegang bood tot een naastgelegen grote speeltuin. Als we na 1,5 uur aankomen op de camperplaats blijkt de speeltuin op maandag 'rustdag' gesloten te zijn. Balen! 

Yara gaat naar bed en we tillen Julia dan toch maar even over het hek om even te spelen. Ze begrijpt echter wel dat we iets doen wat niet mag en wil na een kwartiertje toch maar weer de speeltuin uit.

De camperplaats biedt verder niet veel vertier en de dag duurt nog lang. 

Aangezien de gister gekochte flessen water helaas spa rood blijken te zijn (prima voor ons maar niet geschikt bevonden door de kleine dametjes) hebben we eigenlijk ook nog water nodig.

We besluiten dan maar op een camping op te zoeken op een half uurtje rijden. Onderweg halen we bij een supermarkt nog even plat water.

De camping is een goede keuze. Er is een leuk speeltuintje en de sfeer is goed. Ook zijn er 2 leuke hangmatten en kun je door allerlei trappetjes op grote rotsen klimmen.

We verbazen ons vaak over het enorme verschil in prijzen voor een camping overnachting. Natuurlijk is het soms logisch wat ze vragen op basis van het aanbod qua faciliteiten, locatie, wel of geen andere campings in de buurt etc. Maar heel vaak is het verschil ook overklaarbaar. Net als de prijs van de broodjes op de camping trouwens. Soms zijn we voor 1 euro klaar, soms zijn we € 3,50 kwijt. Voor eenzelfde hoeveelheid..

De prijzen van de campings lagen in april, mei en juni rond de 20 euro per nacht. Daarna was de korting met de ACSI kaart afgelopen en sindsdien varieert de prijs tussen zo'n 22 en 60 euro per nacht.

Dinsdag 23 juli eten we ons ontbijtje aan 1 van de picknicktafels die op de camping staan. Daarna doen we nog even de afwas van de avond ervoor (want geen zin en daarna vergeten en 's avonds laat weer geen zin) en pakken we ons boeltje in terwijl de meisjes nog even bloemetjes plukken.

We hebben een tocht van 2,5 uur in gedachten naar een volgende plek verder richting het westen. Omdat 2,5 uur achter elkaar in de auto voor de meiden iets teveel gevraagd is en we bovendien geen brood voor de middag hebben, zoeken we na ruim 1,5 uur een stopplek op. Esther ziet via de app van Campercontact een gratis parkeerplaats voor campers waarvandaan je blijkbaar naar het dorpje kunt wandelen. Klinkt goed, dus we gaan de snelweg af.

We komen al snel op de grote parkeerplaats aan waar inderdaad nog meer campers staan. Dat geeft toch altijd een fijn gevoel. We wandelen richting het dorpje en zijn verrast door dit prachtige dorpje, Gmunden.

Wat is het hier mooi! Er is een leuke boulevard, we kopen wat brood en fruit bij de Spar, we kopen een ijsje en laten nog een broodje bratwürst en vermaken ons langs het water. 

We vinden Gmunden zo'n leuk plaatsje dat we hier nog wel een dagje willen blijven. We zoeken even een camping op en bellen voor een plekje. We hebben geluk, het laatste plekje is voor ons! 

De camping is slechts 5 minuten rijden vanaf de parkeerplaats dus ideaal. Aldaar leggen we Yara op bed en gaan we met Julia even afkoelen bij het meertje. Joris en Julia blijven daar nog even spelen, Esther gaat alvast terug naar de camper zodat Yara niet alleen is.

Het is een warme dag, 33 graden. Na het eten pakken we onze fiets en rijden naar het kasteeltje van Gmunden, dat prachtig op een klein eilandje in het meer ligt, verbonden met een brug. 

Julia denkt dat er in het kasteel een prinses woont met een roze jurk aan. Terwijl we op de brug staan fantaseren we samen met Julia over ridders en prinsessen. 

Daarna fietsen we nog een stukje verder langs het meer, voorbij de boulevard waar we 's middags hebben gelopen. 

Als we terugzijn bij de camper legt Esther Yara alvast op bed. Joris gaat met Julia nog even naar de speeltuin bij de camping toe, alwaar ze van het water worden toegespeeld door een typisch Oostenrijk gezelschap vanuit een bootje.

Woensdag besluiten we nog een dag op deze camping te blijven en lekker een dagje naar het gemeentelijke zwembad te gaan. De meiden willen graag zwemmen (we hebben al bijna 2 weken geen camping met zwembad meer gehad) en vinden dit in het meer toch iets minder prettig. 

We bivakkeren van 's morgens half 10 tot 's middags half 5 in het zwembad. Het lukt Joris om Yara halverwege de dag in slaap te krijgen.

We hebben het plan om na het avondeten nog een ijsje te gaan halen maar de meisjes eten ontzettend slecht en dus wordt dat plan om zeep geholpen. Jammer voor ons allemaal... maar ja, het opvoeden gaat op vakantie ook gewoon door. 

Donderdag 25 juli verlaten we de camping en rijden 1,5 uur richting het westen. Het is een warme dag en in de camper is het al snel 31 graden. We bellen 2 campings die allebei vol zitten maar bij de 3e camping is nog een plekje vrij. Mooi!  

In de middag chillen we rond de camper. We kijken Tour de France, Yara slaapt, we spelen met Julia met de duplo en barbies.

Op de camping staan veel Duitsers en vrijwel iedereen heeft een kano bij zich. Het lijkt wel alsof er een evenement of wedstrijd wordt georganiseerd in de buurt.

We draaien een wasje, wat op deze camping gratis blijkt. Op de andere campings waar we gewassen hebben varieerde de prijs tussen € 2,50 tot € 7 (!) voor een wasje. 

Rond half 6 pakken we nog even de fiets naar de supermarkt en rijden kort door het typisch Oostenrijks dorpje. De huizen hebben vrijwel allemaal de typische balkonnen met geraniums.

In de supermarkt vinden we tot Julia's grote vreugde zuurkool 'sauerkraut', haar lievelingseten.

We eten die avond natuurlijk zuurkool, met worst, jus en banaan, naar oma Marjoleins recept. 

De meisjes (en ook wij) smikkelen enorm. Fijn om eens níet te hoeven zeuren om de bakjes leeg te krijgen.

Op de camping zijn bij het restaurant inmiddels allerlei festiviteiten met muziek en een prijsuitreiking. Toch iets van een wedstrijd geweest dus. 

Helaas houdt de zeer harde muziek tot half 2 's nachts aan en doen we tot die tijd geen oog dicht. De meisjes slapen er gelukkig wel gewoon doorheen.