Prachtig Toscane & inbraak

We wilden express vroeg vertrekken omdat het ook deze dag weer erg warm zou worden. Yara valt al snel in de kinderwagen in slaap (geen wonder als je 1,5 uur eerder wakker bent dan normaal). We wandelen door de stad, langs de Duomo en verbazen ons toch enigzins over de enorme drukte op maandagochtend om 10 uur. Er staat al een gigantische rij om de Duomo te bezichtigen, dus dat laten we aan ons voorbij gaan. Ondertussen is Julia wat uit haar humeur omdat we haar vroeger wakker hebben gemaakt als normaal dus we geven haar als afleiding lekker een pakje vruchtensap. Daarna lopen we via de nodige sightseeing adresjes richting een parkje. 

In het parkje kunnen de meiden lekker even in de schaduw spelen en Joris en Esther bijkomen van al het wandelen.

Tegen lunchtijd lopen we alvast wat terug richting het treinstation en zoeken een pizzaria op voor een pizza quattro formaggi en eentje met ham en champignons.

We willen niet (teveel) opscheppen maar de Italianen zijn echt gek op onze kinderen. Het zullen de bruine bekkies en blonde haartjes wel zijn. Overal worden zij en wij aangesproken dat ze 'bella' zijn en 'perfecto' etc. Ook de vrouwelijke ober in het restaurant is helemaal weg van de meisjes.  

De meiden hebben het zo warm dat we hun kleding uit doen en ze in hun onderbroekjes (en Yara met luier) door Florence lopen.

We hebben om half 3 de trein weer terug, eveneens in onderbroek maar mét lekkere airoc en na een belletje naar de camping worden we keurig opgehaald door het busje. Normaliter rijden ze enkel om 17.00 en 18.00 uur nog een keer naar het treinstation om gasten op te pikken maar de receptioniste had laten weten dat als we met onze meiden eerder terugwillen we ze gewoon even moeten bellen. Als we het station uitlopen komt het busje al aanrijden. De chauffeur brengt ons op de camping zelfs totaan de camper, dat scheelt ons weer een keer de berg oplopen met de kinderwagens. Wat een service!

We chillen wat rondom de camper en aan het einde van de middag gaan we nog een keer de berg af om te gaan zwemmen.

Als avondeten nemen we brood want tijdens het koken op zondagavond bleek de gastank leeg. Gelukkig was het eten nét klaar, alleen de tagliatella was een beetje meer 'el dente' dan wij normaliter eten. Vandaag dus als middageten een pizza en in de avond gewoon wat brood.

Dinsdagochtend rijden we rond 10 uur de berg af richting de receptie. Daar zou iemand komen die onze gastank zou kunnen vullen.  Dit blijkt echter niet de bedoeling, wel kan hij ons van een nieuwe gasfles voorzien. Deze Italiaanse aansluiting past echter niet op onze slang en zowel hij als wij hebben geen verloopset. Hij weet ons wel een adresje te geven van een man bij een tankstation die de gasfles wel kan vullen. Aangezien dit eigenlijk niet toegestaan is noemt hij hem wel een 'bandito'. 

Het tankstation ligt op de route waar wij heen willen dus dat komt mooi uit. Eenmaal daar is de man inderdaad bereid onze fles te vullen maar ook hier is niet het juiste verloopsetje aanwezig. We balen dat we in de voorbereiding van de reis geen verloopsetje in Nederland aangeschaft hebben.

We vertrekken weer en vervolgen onze weg richting de volgende camping. Via google vindt Esther een camperdealer met werkplaats erbij op onze route. Daar maar eens proberen dan! We komen daar om 12.25 uur aan terwijl de zaak om 12.30 sluit voor de siësta. In eerste instantie is het lastig communiceren met de Italiaans sprekende dame achter de balie maar gelukkig schiet een andere klant te hulp die wel een goed woordje Engels spreekt. Even later voegt ook de eigenaar van de winkel zich erbij. Vullen is inderdaad niet toegestaan geeft hij aan, wel kan hij ons voorzien van een Italiaanse gasfles met juiste aansluiting. Hij zet hem er zelfs voor ons in. Het is niet ideaal maar we zijn blij dat we weer kunnen koken en dit probleem opgelost hebben. Op naar de camping! 

We zien nog een bordje staan voor een Coop supermarkt vlakbij en we moeten nog wat brood hebben en kunnen allemaal ook wel even een pauze gebruiken van het rijden. Even de koelte van de winkel in. We kunnen niet parkeren op het terrein van de winkel i.v.m. onze hoogte dus parkeren we 100 meter van de supermarkt in een zijstraat.

Als we na 15 of 20 minuten bij de camper terugkeren is tot onze schrik alles overhoop gehaald. Er is ingebroken! Laptop, fotocamera, TomTom en Joris zijn telefoon die per abuis nog in de auto lag zijn meegenomen. Ze hebben het keukenraampje open gewrikt en vanuit daar de deur geopend. We zijn natuurlijk geschrokken maar tegelijk staan er 2 kleine meisjes te kijken naar de puinhoop in de camper. Yara snapt het natuurlijk niet goed maar Julia begint vragen te stellen. We besluiten er luchtig over te doen en geven gewoon aan dat de spullen omgevallen zijn en beginnen alles weer op te ruimen. De tablet, die we vaak gebruiken om de meisjes een filmpje te laten kijken, hebben ze gelukkig over het hoofd gezien of vonden ze niet interessant genoeg. Onze portomonnees met pasjes, evenals de paspoorten en kentekenbewijs van de camper hadden we gelukkig wel op zak.

Esther loopt terug naar de Coop om, wederom met hulp van een Engels sprekende klant, ervoor te zorgen dat er politie ter plaatse komt. Die zijn in de buurt en arriveren binnen 2 minuten. Ze vragen ons mee te komen naar het bureau om aangifte te doen. 

Julia snapt niet waarom we achter de politie aan moeten rijden en naar het bureau moeten dus vertellen we haar dat Joris zijn telefoon kwijt geraakt is en we daarom een formuliertje in moeten vullen. 'Als de politie de telefoon dan vindt, kunnen ze mama bellen'.  Daar neemt ze genoegen mee. Als we binnen 10 minuten aankomen op het politiebureau blijkt dat ze een Engels sprekende collega hebben opgeroepen die ook net aan komt, samen met zijn vriendin/vrouw en in vrijetijdskleding. Hij is dus echt even opgeroepen om ons te helpen. Supernetjes dat ze ons meteen zo goed helpen en we hoeven dus gelukkig niet lang te wachten. Julia vermaakt zich in het bureau met haar tekenboek samen met de vriendin van de agent. Yara hangt bij Esther op schoot want het is inmiddels voor haar allang tijd voor haar middagslaapje.

Als we klaar zijn rijden we in 40 minuten naar onze camping. Yara valt onderweg in slaap in haar stoeltje. Bij de camping nemen we eerst een verfrissende duik in het zwembad waarna Esther de nodige belletjes pleegt. 

Die nacht liggen we nog een tijdje te woelen voordat we de slaap kunnen vatten. We balen natuurlijk enorm van de inbraak. Aan de andere kant proberen we er ook luchtig naar te kijken: het zijn maar spullen en gelukkig zijn wij oke.

Woensdagochtend is het ontzettend benauwd en vochtig als we opstaan. We ontbijten, de meisjes willen nog heel even bij de trampoline spelen en daarna vertrekken we richting onze volgende camping. 

Rond het middaguur komen we aan bij camping Miramare in het dorpje Sottomarina.

Na het inchecken halen we een stokbrood bij het campingwinkeltje voor het middageten. Daarna gaat Yara naar bed en vermaken we ons wat rond de camper en in de speeltuin. Als Yara wakker is gaan we met z'n allen even naar het strand. De camping ligt aan het strand dus we lopen zo het strand op. 

We spoelen nadien het zand van onze lijven in het grote zwembad van de camping. Rond 6 uur gaan we terug naar de camper om om te kleden, we hebben zin om buiten de deur te eten. 

Als we op de fiets zitten begint het te waaien en donker te worden. We besluiten bij een strandtent op 5 minuten van de camping neer te strijken, er zit ook een leuke speeltuin bij. 

We bestellen een pizza en 2 porties friet. De kwaliteit laat echter te wensen over. Althans, de meisjes smikkelen er lekker van maar wij hebben weleens lekkerder gehad zullen we maar zeggen. 

Als we 's avonds weer bij de camper zijn gaat het onweren en een tijdje regenen. 

We wandelen door de kleine straatjes en zien in veel winkeltjes prachtig glaswerk staan. Zelf tikken we 2 borrelglaasjes op de kop en voor de meisjes 2 maskertjes, leuk voor in de verkleedkist thuis. 

Op het beroemde San Marcoplein is het ontzettend druk. Lange rijen, grote groepen met Chinezen die achter een tour guide aan lopen, je kent het wel. 

Wij kijken even rond en eten op een bankje lekker ons fruit op (elke ochtend rond een uur of 11 krijgen de meisjes, en wij ook, fruit als tussendoortje). 

Daarna lopen we naar de veerpont die ons even later door het Canal Grande vaart, terug naar het busstation. Leuk om Venetië op deze manier ook vanaf het water te ervaren. 

De terugreis verloopt weer vlotjes want de bus staat al klaar, dus zijn we binnen no time weer terug op de camping.

Joris haalt even vers brood, we lunchen en Yara gaat naar bed. Esther gaat met Julia alvast lekker zwemmen en later komen Joris en Yara ook. 

Na het avondeten fietsen we met z'n allen nog naar de parkspeeltuin.

Zaterdag 6 juli... onze laatste dag in Italië.  We krijgen bericht dat het niet goed gaat met Esthers oma dus hier zijn we de hele dag mee bezig in ons hoofd. 

We verlaten Venetië en rijden naar Gardo. In de middag vermaken we ons wat bij het zwembad en Joris luistert via de digitale radio naar de start van de Tour de France.

We hebben begrepen dat Gardo een leuk dorpje is dus besluiten daar naar toe te fietsen om iets te eten. Het is een mooi fietspad van 7 km dus prima te doen, hoewel het wel erg warm is. 

In Gardo blijkt er een lokaal feestje aan de gang te zijn en dus zijn alle straatjes gezellig gevuld. Wij vinden een plekje bij een superleuk restaurantje. De pizza quattro formaggi die we hier eten is de lekkerste die we in Italië gegeten hebben. Ook de lasagna en patatjes eten we met smaak op.

Na het eten willen we eigenlijk nog even door het dorpje wandelen maar de lucht wordt donker en we zien onweerswolken aan komen. Aangezien we toch nog 7 km terug moeten fietsen besluiten we niet langer te blijven en terug te gaan. We zijn gelukkig op tijd terug bij de camper. Een tijdje later begint het inderdaad hard te regenen en onweren. 

In de avond krijgen we ook het bericht dat oma helaas overleden is..